Zbliża się XII Święto Dziękczynienia, które będziemy obchodzić 2 czerwca. W tym radosnym dniu do Świątyni Opatrzności Bożej przybędą relikwie błogosławionej Franciszki Siedliskiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Dołączą one do znajdujących się w powstającym Sanktuarium relikwii 11 polskich świętych i błogosławionych, którzy orędują u Bożego tronu za naszą Ojczyzną.

Franciszka Siedliska przyszła na świat 12 listopada 1842 w Roszkowej Woli koło Nowego Miasta nad Pilicą. Jej rodzina była obojętna religijnie i planowała dla córki świetną ziemską karierę. Ojciec zdecydowanie nie zgadzał się na jej zamiar poświęcenia życia Bogu, który pojawił się u córki już we wczesnym dzieciństwie. Franciszka zaś sprzeciwiła się ojcu, chcącemu wydać ją za mąż. Życie zakonne rozpoczęła dopiero po śmierci ojca zapisując się do Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Rozeznawszy swe powołanie udała się do Watykanu, gdzie papież Pius IX, wielki przyjaciel i obrońca Polski wyraził zgodę na utworzenie nowego zgromadzenia .
Pierwszy konwent Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu powstał w Rzymie w 1875 roku, a Franciszka Siedliska przyjęła zakonne imię Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Charyzmatem nowego zgromadzenia szerzenie Bożej Miłości przez służbę Kościołowi, a zwłaszcza rodzinie. Zgromadzenie podjęło pracę z dziećmi i młodzieżą w szkołach, sierocińcach, ochronkach, internatach. Siostry pracowały w Rzymie, Stanach Zjednoczonych, Paryżu , Londynie. W zaborze austriackim powstały domy zgromadzenia w Krakowie i Lwowie. W zaborze rosyjskim siostry działały w tajemnicy ze względu na stosunek władz carskich do zakonów.
Siostra Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza zmarła 21 listopada 1902 roku. W 1921 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny. W 1980 roku Jan Paweł II ogłosił dekret o heroiczności jej cnót, a 23 kwietnia 1989 roku w Rzymie dokonał jej beatyfikacji, nazywając błogosławioną apostołką godności ogniska rodzinnego.
W liście z okazji 125-lecia istnienia zgromadzania Jan Paweł II napisał między innymi:
Myślą wracam do początków Waszej Wspólnoty zakonnej, do Franciszki Siedliskiej, Założycielki Zgromadzenia, która została beatyfikowana w kwietniu 1989 roku pod zakonnym imieniem Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Zostawiła Ona swoim siostrom jako wzór Najświętszą Rodzinę z Nazaretu, wspólnotę zjednoczoną więzią doskonałej miłości i wypełnioną całkowicie obecnością Jezusa Chrystusa. Tak bardzo pragnęła, aby siostry, wpatrzone w ten wzór, udoskonalały się w miłości i dzieliły się nią z innymi, czyniąc w ten sposób całą swoją posługę jednym wielkim hymnem uwielbienia na cześć «Boga, który jest miłością» (…) Błogosławiona Franciszka wiedziała, że w miłości i wypływającej zeń wielkodusznej służbie zawarty jest sens życia konsekrowanego, tajemnica jego rozwoju i skuteczność działania. Oddać się całkowicie Bogu w miłości, aby móc objawiać tę miłość w świecie.
W ciągu 125 lat istnienia Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu rozwijało się dynamicznie, obejmując stopniowo swą posługą trzynaście krajów rozsianych na czterech kontynentach świata. Pragnę tu podkreślić wielkie zaangażowanie Waszego Zgromadzenia w różne formy apostolatu, takie jak: religijne wychowanie, praca katechetyczna, służba młodzieży, opieka nad dziećmi niepełnosprawnymi, praca w szpitalach, posługa w parafiach, pomoc osobom starszym, samotnym i biednym. Z ogromnym poświęceniem i wyrzeczeniem pokolenie Sióstr Nazaretanek końca XIX i początku XX wieku budowało szpitale i szkoły, by nieść dzieciom i młodzieży wiarę i wiedzę, a chorym ulgę w cierpieniu(…) W szczególny jednak sposób jestem wdzięczny za Waszą troskę o rodzinę, która stanowi niezbędne dla rozwoju człowieka środowisko, a zarazem określa profil duchowy poszczególnych jednostek, a tym samym kształt przyszłych pokoleń. Błogosławiona Franciszka Siedliska dostrzegała w rodzinie miejsce dla każdego — od nie narodzonego dziecka aż po starca. Rodzinę rozumiała w ścisłym i szerokim znaczeniu jako podstawową komórkę społeczeństwa, a także jako całą ludzką zbiorowość. Stąd też wypływające z charyzmatu apostolstwo rodziny wskazuje na różnorodność zaangażowania w tej dziedzinie. Na ten aspekt posługi chciałbym zwrócić Waszą uwagę i szczególnie Was wyczulić. Rodzinie dzisiaj trzeba pomóc, bo przeżywa wiele trudności i narażona jest jak nigdy przedtem na wiele niebezpieczeństw, manipulacji i ataków.
Wspomnienie liturgiczne Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza naznaczono na 25 listopada.