Ks. Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 r. w Warszawie. Był magistrem filologii polskiej, poetą, ale nie chciał, by go tak nazywano. Mówił o sobie, że jest „księdzem piszącym wiersze”. Uważał się przede wszystkim za kapłana i kapłaństwo było dla niego najważniejsze.
Debiutował w 1937 r. tomikiem „Powrót Andersena”, wydanym w nakładzie 30 egz.
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim. W marcu 1945 r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie, którą kontynuował do 1948 r. 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po studiach przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa. Od 1959 r. aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie.
Podczas wojny jego wczesna twórczość poetycka zaginęła. Znaczniejszy rozgłos zyskał dopiero w latach 70. XX wieku. W 1970 r. opublikował „Znaki ufności”, uważane za jego właściwy debiut. Razem z tomem „Niebieskie okulary” uczyniły ze skromnego księdza popularnego poetę, przedstawiciela współczesnej liryki religijnej.
Był laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. nagrody PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości czy nagrody TOTUS w 2001 r. W 1999 r. Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 r. w Warszawie. Miał 90 lat. Przed śmiercią zdążył jeszcze podyktować swój ostatni wiersz, swoje poetyckie oddanie się Bogu:
,,Zamiast śmierci/ racz z uśmiechem/ przyjąć Panie/ pod Twe stopy/ życie moje jak różaniec.”