Powrót do Polski- pochówek śp. Zofii i Stefana Korbońskich

W dniu 1 października b.r. w Świątyni Opatrzności Bożej odbyły się uroczystości związane ze sprowadzeniem do Kraju i złożeniem w kryptach Panteonu Wielkich Polaków doczesnych szczątków śp. Zofii i Stefana Korbońskich.

Wcześniej, w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie odprawiona została pogrzebowa msza św. koncelebrowana przez Arcybiskupa Metropolitę Warszawskiego Kazimierza Kardynała Nycza, Arcybiskupa Warszawsko-Praskiego Henryka Hosera SAC i Biskupa Polowego Wojska Polskiego Józefa Guzdka oraz innych księży. Po zakończeniu mszy św. nastąpiło uroczyste przewiezienie doczesnych szczątków śp. Zofii i Stefana Korbońskich, w asyście wojska i Warszawskiej Straży Miejskiej, ulicami Warszawy do Świątyni Opatrzności Bożej. Trumny zostały złożone w kryptach, w Panteonie Wielkich Polaków.  Końcowym punktem uroczystości było otwarcie wystawy przygotowanej przez IPN pt. „Stefan Korboński 1901 – 1989”

Państwo Zofia i Stefan Korbońscy byli wybitnymi działaczami polskiego uchodźstwa niepodległościowego w USA. Stefan Korboński zapisał się na kartach historii naszej Ojczyzny jako współtwórca i jeden z przywódców Polskiego Państwa Podziemnego oraz ostatni delegat Rządu RP na kraj.Zofia Korbońska – uczestniczka Powstania Warszawskiego i kierowniczka Biura Szyfrów Radiostacji Kierownictwa Walki Cywilnej – była najbliższą współpracowniczką swojego męża, Stefana Korbońskiego. Na emigracji w USA pracowała w Sekcji Polskiej „Głosu Ameryki”.

Organizatorami uroczystości sprowadzenia do Polski i złożenia w Panteonie Wielkich Polaków doczesnych szczątków śp. Zofii i Stefana Korbońskich byli Fundacja im. Stefana Korbońskiego, Instytut Pamięci Narodowej, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Stowarzyszenie Wspólnota Polska, Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Urząd m.st. Warszawy.

Przedstawiamy Państwu krótki film z uroczystości:

Zachęcamy do zapoznania się ze szczegółowymi biogramami  tych wybitnych Polaków:

Stefan Korboński urodził się 2 marca 1901 w Praszce.

Od 1908 uczył się w Częstochowie. Brał udział w obronie Lwowa w 1918, wojnie polsko-bolszewickiej w 1920, zaś w 1921 w III powstaniu śląskim. Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Następnie skończył studia prawnicze w Poznaniu i pracował w Prokuratorii Generalnej, a od 1929 otworzył praktykę adwokacką w Warszawie. Od 1925 działał w PSL “Wyzwolenie”, a potem w Stronnictwie Ludowym.

Walczył w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli sowieckiej. Udało mu się uciec i w Warszawie podjął działalność konspiracyjną w ramach ZWZ–AK. Jednocześnie działał w konspiracyjnym Stronnictwie Ludowym “Roch”. Wraz z żoną kierował radiostacją, która z okupowanego kraju przekazywała bieżące informacje do Londynu, które następnie były retransmitowane do Polski.

Od 1941 objął funkcję szefa Kierownictwa Walki Cywilnej i organizował cywilny ruchu oporu. Od 1943 był szefem Oporu Społecznego w Kierownictwie Walki Podziemnej.

Po wybuchu powstania warszawskiego objął stanowisko dyrektora Departamentu Spraw Wewnętrznych w Delegaturze Rządu RP na Kraj, a w marcu 1945 objął funkcję Delegata Rządu RP na Kraj.. De facto przewodniczył też Radzie Jedności Narodowej.

Aresztowany przez NKWD w czerwcu 1945, po zwolnieniu z więzienia powrócił do praktyki adwokackiej i działalności w mikołajczykowskim PSL. W styczniu 1947 został wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy.

Zagrożony aresztowaniem jesienią 1947 uciekł do Szwecji, a następnie wyjechał do USA. Aktywnie uczestniczył w życiu polskiej emigracji politycznej. Pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Polskiej Rady Jedności w Stanach Zjednoczonych. Był autorem licznym publikacji wspomnieniowych wydawanych na emigracji. Pośmiertnie został odznaczony Orderem Orła Białego.

Zmarł 23 kwietnia 1989 w Waszyngtonie.

Zofia Korbońska urodziła się w Warszawie 10 maja1915.

Ukończyła Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie oraz Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Od 1938 była żoną Stefana.

W 1941 zorganizowała tajną radiostację działającą przy Kierownictwie Walki Cywilnej. Walczyła w powstaniu warszawskim. W czerwcu 1945 została wspólnie z mężem aresztowana przez NKWD. Zwolniona z więzienia po utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, prowadziła w Warszawie zakład fryzjersko-kosmetyczny.

Jesienią 1947, wobec groźby aresztowania męża przez władze komunistyczne, uciekła wraz z nim do Szwecji, a następnie wyjechała do USA. Pracowała w rozgłośni polskiej “Głosu Ameryki” oraz działała w Kongresie Polonii Amerykańskiej. Po śmierci męża założyła Fundację im. Stefana Korbońskiego. Była członkiem Komitetu Honorowego Obchodów 70. Rocznicy Wybuchu II Wojny Światowej oraz 20 Rocznicy Upadku Komunizmu w Europie Środkowej.

W 2006 została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarła 16 sierpnia 2010 w wieku 95 lat w Waszyngtonie.