Już po raz trzeci Świątynia Opatrzności Bożej była w Środę Popielcową pierwszym z 40 kościołów stacyjnych (25 w diecezji warszawskiej i 15 w diecezji warszawsko-praskiej), w których wierni archidiecezji warszawskiej przez cały dzień mogą uczestniczyć w nabożeństwach i modlitwach przygotowujących do Świąt Wielkanocy. Świątynia pełni więc w Warszawie taką rolę, jak  w Rzymie kościół świętej Sabiny, w której od wielu już lat Ojciec Święty przewodniczy liturgii rozpoczynającej czas Wielkiego Postu.

Od 6.00 rano w  kaplicy Najświętszego Sakramentu odbywała się adoracja. Monstrancja z Ciałem Chrystusa była również wystawiana na ołtarzu w trakcie odmawiania różańca.Wierni uczestniczyli też o 6.30 w Godzinkach ku czci Najświętszej Maryi Panny, nabożeństwie maryjnym, które znane jest w Polsce od ponad 500 lat, a ich rozpowszechnienie (a niekiedy również autorstwo) przypisywane jest błogosławionemu Władysławowi z Gielniowa.

Przez cały dzień można było przystąpić do spowiedzi, aby z czystym sercem rozpocząć czterdziestodniowe przygotowanie do Świąt Zmartwychwstania.

Iluminacja w Świątyni miała barwę fioletową – liturgiczny kolor Wielkiego Postu.

 

 

Po Mszach Świętych o 7.00, 10.00 i 12.00, a także o godzinie 16.00, w Świątyni Opatrzności Bożej odmawiano kolejne cztery części różańca.

O godzinie 15.00 odprawiono nabożeństwo Drogi Krzyżowej.

Prowadzący je ksiądz prałat Tadeusz Aleksandrowicz, kustosz powstającego sanktuarium, przy każdej ze stacji rozważał fragmenty Dzienniczka świętej siostry Faustyny, której relikwie znajdują się w Świątyni Opatrzności Bożej.

Bezpośrednio po Drodze Krzyżowej, w Godzinie Miłosierdzia przed wystawionym Najświętszym Sakramentem  odmówiono koronkę do Miłosierdzia Bożego.

O godzinie 17.00 rozpoczęła się Droga Krzyżowa z udziałem dzieci, natomiast po Mszy Świętej o 18.00 odprawiono nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym. To bardzo znane w Polsce nabożeństwo po raz pierwszy zostało odprawione w 1707 roku w warszawskim kościele Świętego Krzyża (tekst zachował staropolskie słownictwo). 

Podczas każdej Eucharystii wierni uczestniczyli w obrzędzie posypania głów popiołem. Pierwsza znana formuła błogosławienia popiołu pochodzi z IX wieku, a obrzęd usankcjonował Urban II w 1091 roku. Popiół w liturgii należał przed wiekami do obrzędów pokuty publicznej, która stanowiła w starożytności jedyną szansę pojednania z Kościołem po szczególnie ciężkim grzechu. Od XII wieku stosowano zwyczaj sporządzania popiołu z palm ubiegłorocznej Niedzieli Palmowej.Posypanie głów popiołem jest wezwaniem do pokuty i nawrócenia oraz zwróceniem uwagi na przemijanie świata materialnego. Przez wieki w trakcie tego obrzędu kapłan przypominał:  prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3,19), natomiast obecnie częściej słychać wezwanie: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię ((Mk 1,15)).

O godzinie 20.00 Eucharystię odprawił arcybiskup metropolita warszawski, ksiądz kardynał Kazimierz Nycz, który również wygłosił homilię. 

 

Kardynał Nycz przywołał fragmenty orędzia papieża Franciszka na Wielki Post, rozważał również znaczenie trzech niezwykle ważnych elementów:  postu, jałmużny i modlitwy dla głębokiego przeżycia tego, jak to ujął Ojciec Święty, radosnego oczekiwania na Zmartwychwstanie. Jak powiedział metropolita warszawski Wielki Post to zaczerpnięcie Ducha w drodze do Wielkanocy. 

Wysłuchaj homilii kardynała Kazimierza Nycza

Uroczystość Środy Popielcowej zakończyło odśpiewanie Apelu Jasnogórskiego w intencji Ojczyzny.

Po Eucharystii średniowieczną pieśń pasyjną w języku łacińskim zaśpiewał Zespół Wokalno-Instrumentalny Canticum Gratiorum.