Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. Od najmłodszych lat związany z harcerstwem, które stanowiło oś jego życia. Już przed wojną był instruktorem harcerstwa. W 1934 r. rozpoczął naukę w białostockiej Szkole Handlowej.
W czasie wojny, kiedy Białystok znalazł się pod okupacją sowiecką, tworzył konspiracyjne Szare Szeregi jako komendant okręgu białostockiego. Był łącznikiem między Szarymi Szeregami a komendantem Związku Walki Zbrojnej. W lipcu 1940 r. został aresztowany przez NKWD. Przetrzymywany w Białymstoku i Miński, po dwudniowym procesie 1 lutego 1941 roku został skazany na karę śmierci. W celi śmierci przesiedział sto dni. Sąd wojskowy zmienił mu ją na 10 lat łagrów w Dolinie Śmierci nad Kołymą, gdzie pracował w kopalni złota. Po kilku miesiącach dzięki układowi Sikorski-Majski odzyskał wolność. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSRS gen. Andersa. W jej szeregach walczył m.in. pod Monte Cassino.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Przez trzydzieści pięć lat pracował jako księgowy. Był naczelnikiem Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1955-1967, a następnie przewodniczącym ZHP na uchodźstwie w latach 1967-1988.W 1986 r. w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych, a 19 lipca 1989 r. po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata objął, jako ostatni, stanowisko Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. W 1990 r. przekazał insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich Order Orła Białego i Order Odrodzenia Polski, prezydentowi RP Lechowi Wałęsie.
Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.