św. Maksymilian Kolbe

1892-1941

Rajmund Kolbe urodził się w 8 stycznia 1892 roku w Zduńskiej Woli w rodzinie tkacza. W 1910 roku wraz ze swym starszym bratem, Franciszkiem rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów konwentualnych, przyjmując zakonne imię Rajmund. W czasie studiów w Rzymie uzyskał tytuły doktora filozofii i doktora teologii. Tam też w roku 1914 złożył śluby wieczyste, a w roku 1918 przyjął święcenia kapłańskie. Wielki czciciel Matki Bożej założył Rycerstwo Niepokalanej, którego celem było szerzenie Jej kultu i nawracanie grzeszników. Dynamiczny rozwój tego stowarzyszenia spowodował, że Maksymilian rozpoczął wydawanie miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”, który osiągnął rekordowy nakład 800 tysięcy egzemplarzy, i innych tytułów prasowych. Mimo bardzo słabego zdrowia zbudował od postaw klasztor w Niepokalanowie, który przed wybuchem wojny był największym klasztorem franciszkańskim na świecie. Stworzył także ośrodki misyjne w Japonii, Indii i Chinach.

Aresztowany przez Niemców trafił 28 maja 1941 roku do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, otrzymując numer obozowy 16 670. Tam dobrowolnie poszedł na śmierć, ofiarując swoje życie za innego więźnia. Po dwóch tygodniach spędzonych w bunkrze głodowym, 14 sierpnia 1941 r., w wigilię święta Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny został dobity zastrzykiem fenolu.
Został beatyfikowany 17 października 1971 przez Pawła VI, który nazwał go „patronem na trudne czasy”. Kanonizowany 10 października 1982 roku przez Jana Pawła II. Jest patronem honorowych dawców krwi, elektryków, elektroników i energetyków, patronuje też diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej i wielu dziełom pomocy.
Relikwie świętego Maksymiliana zostały wprowadzone do Świątyni Opatrzności Bożej 5 czerwca 2016 r. podczas obchodów IX Święta Dziękczynienia.