Od kilku miesięcy w naszym magazynie „Dziękuję” zagościła rubryka: PYTANIA O WIARĘ. Odpowiada na nie ks. Tadeusz Aleksandrowicz, kustosz powstającego w Wilanowie Sanktuarium Opatrzności Bożej. W ostatnim numerze magazynu kapłan przybliża, czym jest modlitwa wstawiennicza i jakie są jej owoce. 

Wzorem modlitwy wstawienniczej jest prośba Pana Jezusa: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Jeśli Chrystus w  chwili największego cierpienia daje nam przykład modlitwy za innych, to powinna ona stać się dla nas – Jego naśladowców – modlitwą częstą albo może nawet codzienną.

W czasie tej modlitwy powinniśmy oddawać Mu zarówno bliskich, przyjaciół, jak i osoby, z którymi się nie zgadzamy (coś nas dzieli), lub naszych wrogów. Pomagają nam Maryja i  wszyscy święci, którzy nieustannie proszą Boga za nami.

Modlitwa wstawiennicza to nasze duchowe wsparcie dla innych, którego siła jest zwielokrotniona dzięki orędownictwu świętych i błogosławionych. O jej mocy mogą zaświadczyć ci, którzy otrzymali jakąś łaskę, choć nic nie wskazywało na to, by wymodlili ją sami, np. osoby, które po wielu latach nieobecności przy Panu Jezusie nagle doznały nawrócenia. To dowód na to, że ktoś musiał się za nimi wstawiać. Cały Kościół czyni to zresztą w  czasie Mszy św., zwłaszcza w  modlitwie eucharystycznej.

Prosimy wówczas nie tylko za zmarłych, ale też za wszystkich żyjących, którzy potrzebują jakiejś łaski (zdrowia, nawrócenia). Jakie to szczęście, że możemy modlić się za innych. Wstawiajmy się jak najczęściej za innych i nie zrażajmy się, jeśli od razu nie widzimy owoców naszego zaangażowania.