Stanisław Ostrowski był lekarzem. W czasie I wojny światowej został żołnierzem Legionów i Wojska Polskiego. Przed II wojną światową pełnił funkcję posła na Sejm i prezydenta Lwowa w latach 1936-1939. Aresztowany i więziony przez NKWD we Lwowie i w Moskwie. Zwolniony na mocy amnestii po pakcie Sikorski-Majski. Dołączył do armii Andersa, z którą wydostał się ze Związku Sowieckiego i przeszedł cały szlak bojowy. Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii. W 1972 r. objął urząd Prezydenta RP na uchodźstwie.

Urodził się w 1892 r. we Lwowie i z tym miastem był ściśle związany przez pierwszą część swojego życia. Po maturze rozpoczął naukę na wydziale lekarskim tamtejszego uniwersytetu. Na studiach ukończył również szkołę podoficerską i niższą szkołę oficerską.

Po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do Legionów. Kiedy się skończyła, uzyskał tytuł doktora medycyny oraz zrobił specjalizację z urologii. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie kontynuował karierę lekarską.

W 1927 r. został ordynatorem Oddziału Skórno-Wenerycznego Państwowego Szpitala Powszechnego we Lwowie i pozostał na tym stanowisku aż do wybuchu II wojny światowej. Był uznanym badaczem, specjalistą od chorób skórnych i wenerycznych.

Aktywnie działał jako samorządowiec, trzykrotnie posłował na Sejm. Kiedy wybuchła II wojna światowa był prezydentem Lwowa. Próbowano go wtedy nakłonić do opuszczenia miasta. Bezskutecznie. Jak wspominał później: „Ogłosiłem swoje postanowienie: zostaję z wami na dolę i niedolę”.

Po wkroczeniu Rosjan do Lwowa we wrześniu 1939 r. został aresztowany, a potem wysłany do Moskwy.
Po 18 miesiącach uwięzienia w jego sprawie zapadł wyrok: 8 lat przymusowej pracy. Wywieziony na Syberię, został uwolniony w 1941 r. na mocy układu Sikorski-Majski. Wstąpił do armii generała Władysława Andersa, z którą przeszedł cały szlak bojowy.

Po wojnie został w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako lekarz. Aktywnie działał też społecznie wśród emigracji na rzecz zjednoczenia tego środowiska, w którym doszło do rozłamu za sprawą przedłużającej się prezydentury Augusta Zaleskiego. Zaleski wyznaczył go na swojego następcę i tuż po jego śmierci, Ostrowski został zaprzysiężony.

Najważniejszym dokonaniem prezydentury Ostrowskiego było scalenie ośrodków politycznych emigracji polskiej. Prezydent bardzo dużo uwagi poświęcał również sytuacji międzynarodowej, ze szczególnym uwzględnieniem tego, co się działo w ZSRR.

„Rok miniony [1974 – przyp. red.] był rokiem międzynarodowej ofensywy Rosji sowieckiej. Jej natężoną propagandę, której najbardziej obiegowym sloganem stało się słowo: odprężenie – usiłuje się Moskwa przedstawić jako głównego reżysera i budowniczego pokoju światowego. To największe oszustwo w dziejach nowożytnych (…)” – powiedział prezydent Ostrowski w 1975 r.

Zmarł siedem lat później. Został pochowany na Cmentarzu Lotników i Spadochroniarzy Polskich w Newark w Wielkiej Brytanii.

Zobacz także: 

• Budowa Mauzoleum Prezydentów RP na uchodźstwie
• Uroczyste sprowadzenie szczątków Prezydentów RP na uchodźstwie z Anglii do Polski – poznaj program uroczystości 
• Misja: Wolna Polska

Projekt objęty jest Patronatem Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości.

Projekt objęty jest Honorowym Patronatem Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego.

Inicjatywa jest realizowana przez Fundację „Pomoc Polakom na Wschodzie” we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów, Instytutem Pamięci Narodowej, Centrum Opatrzności Bożej, Ministerstwem Obrony Narodowej, Ministerstwem Spraw Zagranicznych oraz Biurem Programu „Niepodległa”.